Σκόπελος. Η πευκόφυτη

Σκόπελος. Η πευκόφυτη

Περπατάμε στα γραφικά σοκάκια της Χώρας, εξερευνάμε παραλίες με πεντακάθαρα νερά και ανακαλύπτουμε την πεμπτουσία των ελληνικών διακοπών στο πιο πράσινο νησί των Βόρειων Σποράδων – ίσως και ολόκληρης της Ελλάδας.

H Σκόπελος είναι ένα νησί με το οποίο αισθάνομαι κάποιο δέσιμο. Μάλλον γιατί ήταν το πρώτο νησί που επισκέφτηκα εκείνο το μακρινό καλοκαίρι του ’64. Θυμάμαι αμυδρά μια κατάλευκη Χώρα, με κεραμιδένιες στέγες, καλντερίμια, παραλίες με πολύ πράσινο, χωματόδρομους και πολλά γαϊδουράκια που υπήρχαν αντί αυτοκινήτων και μοτοποδηλάτων. Η εικόνα σήμερα έχει κάπως αλλάξει. Η Χώρα εξακολουθεί να είναι λευκή με κεραμιδένιες στέγες, αλλά έχει διπλασιαστεί. Να τονίσω, βέβαια, πως το νεόκτιστο μέρος έχει ακολουθήσει παραδοσιακή γραμμή αρχιτεκτονικής.

Σε γενικές γραμμές, η πρώτη εντύπωση θα σας κερδίσει. Είναι ένα μεγάλο νησί με έκταση 96 τ.χλμ. και ακτογραμμή 67 χλμ. Εξάλλου, αυτό είναι κάτι που θα επιβεβαιώσετε μόνοι σας καθώς φτάνετε με το πλοίο, το οποίο «πιάνει» πρώτα στη Γλώσσα και μετά διασχίζει κατά μήκος ολόκληρη τη Σκόπελο, ώσπου να φτάσει στη Xώρα. Μια εξαιρετική διαδρομή, κατά την οποία το μάτι χορταίνει πράσινο και πεντακάθαρα νερά. Οι περίπου 4.500 κάτοικοι του νησιού διαμένουν κυρίως στους τρεις μεγάλους οικισμούς, τη Χώρα, τη Γλώσσα και το Νέο Κλήμα ή Ελιος. Η Σκόπελος είναι ένα ημιορεινό νησί με δύο βουνά, το Παλούκι (565 μ.) και το Δελφί (680 μ.), και καλύπτεται κατά 80% από πυκνά πευκοδάση.

Η αρχαία της ονομασία ήταν Πεπάρηθος και φημιζόταν για το κρασί της (Πεπαρήθιος οίνος). Αναφέρεται ότι κατοικήθηκε από Κρήτες, αρχηγός των οποίων ήταν ο Στάφυλος, γιος της Αριάδνης. Η μετονομασία του νησιού έγινε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους. Ως Σκόπελος αναφέρεται πρώτη φορά από τον Πτολεμαίο και τον Ιεροκλή τον 2ο αιώνα μ.Χ. Πήρε αυτή την ονομασία μάλλον από το βραχώδες των βόρειων ακτών της, που αποτελούσαν «σκόπελο», δηλαδή εμπόδιο, στους επίδοξους εισβολείς.

ΝΑ ΔΕΙΤΕ

Τη Χώρα κατ’ αρχάς. Aξίζει τον κόπο να περπατήσετε στα ανηφορικά στενάκια της Σκοπέλου και στα μικρά καλντερίμια, για να πάρετε μια γεύση της τοπικής αρχιτεκτονικής.

Το Καστρί, το «Mετέωρο του Aιγαίου». Ενας τεράστιος βράχος μέσα στη θάλασσα και στην κορυφή του ένα μικρό εκκλησάκι, ο Aγιος Iωάννης. Ενα σημείο εκπληκτικής άγριας ομορφιάς, με τις ακτές κατακόρυφες και βραχώδεις.

Το Παλιό Κλήμα, έναν πανέμορφο οικισμό που είχε εγκαταλειφθεί λόγω κατολισθήσεων, αλλά σήμερα κατοικείται πάλι.

Τη Γλώσσα, τον δεύτερο μεγαλύτερο οικισμό του νησιού. Παραδοσιακή αρχιτεκτονική, που μου θύμισε αρκετά Πήλιο. Το χωριό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά, ψηλά στην πλαγιά του βουνού, και το επίνειό του, το λιμάνι, λέγεται Λουτράκι.

ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Στη βόρεια και ανατολική πλευρά της Σκοπέλου, οι ακτές είναι βραχώδεις, ενώ στα νότια και δυτικά οι πλαγιές δημιουργούν τις υπέροχες καταπράσινες παραλίες του νησιού. Εκεί βρίσκονται και οι πιο γνωστές.

Εκτός από την παραλία μέσα στη Χώρα, η πιο κοντινή (σε απόσταση 2,5 χλμ.) είναι αυτή του Αγίου Κωνσταντίνου ή Γλυφονέρι. Eχει χοντρή άμμο και βότσαλο, ενώ υπάρχει και μια ταβέρνα.

Το Γλυστέρι απέχει 4,5 χλμ. από τη Χώρα και είναι η παραλία ενός μικρού όρμου με χοντρά βότσαλα. Λίγος ο κόσμος και έχει ησυχία. Υπάρχει ταβέρνα και ο δρόμος μέχρι εκεί είναι άσφαλτος.

Ο Χοντρογεώργης, πάνω ψηλά, προς τη Γλώσσα, από την οποία απέχει 5 χλμ., είναι μια υπέροχη παραλία με χοντρή άμμο, βότσαλο και κρυστάλλινα νερά. Με λίγο περπάτημα θα βρείτε εξαίρετες «γωνιές».

Δίπλα βρίσκονται οι παραλίες Καναλάκι ή Πεθαμένης και Περιβολιού. Η πρώτη είναι από τις ωραιότερες του νησιού, ενώ και οι δύο έχουν πολύ ψιλό βότσαλο.

Στα νότια και δυτικά θα βρείτε τον Στάφυλο, μια πολύ γνωστή αλλά και πολυσύχναστη παραλία. Η παραλία συνδυάζει ψιλό και πιο χοντρό βότσαλο, υπάρχουν ομπρέλες και ξαπλώστρες για ενοικίαση καθώς και δύο ταβέρνες. Μπορείτε να πάτε με το αυτοκίνητο, αλλά το αφήνετε περίπου 200 μ. πιο μακριά και περπατάτε.

Το Βελάνι είναι η συνέχεια του Σταφύλου, πίσω από το μικρό ακρωτήρι. Η πρόσβαση γίνεται με τα πόδια ή κολυμπώντας από το Στάφυλο ή με βάρκα. Μια μεγάλη αμμουδιά με χοντρή άμμο, όπου θα βρείτε ομπρέλες και ξαπλώστρες προς ενοικίαση καθώς και μια πηγή με καλό νερό.

Ο Αγνώντας (8 χλμ. από τη Χώρα) είναι ένας γραφικός και κλειστός όρμος με μια μικρή βοτσαλωτή παραλία, με πολύ κόσμο και αρκετές ταβέρνες.

Το Λιμνονάρι (9,5 χλμ. από τη Χώρα) είναι μια υπέροχη παραλία με ψιλή λευκή άμμο, ξαπλώστρες και δύο ταβέρνες.

Ο Πάνορμος (11,5 χλμ. από τη Χώρα) είναι οικισμός μέσα σε κόλπο, με αρκετές ταβέρνες και καφετέριες. Είναι συγχρόνως και μια μεγάλη παραλία με βότσαλο.

Οι Αντρίνες βρίσκονται λίγο μετά τον Πάνορμο και είναι μικροί ορμίσκοι με βότσαλα και πεύκα για σκιά. Απέχουν 12,5 με 13 χλμ. από τη Χώρα. Για να πάτε, αφήνετε το αυτοκίνητο στον κεντρικό δρόμο και κατεβαίνετε από μονοπάτια (περίπου 100 μ.).

Η Μηλιά και το Καστάνι είναι δύο συνεχόμενες παραλίες στα 14 και 15 χλμ. αντίστοιχα από τη Χώρα. Και οι δύο έχουν χοντρή άμμο, βότσαλο και πεντακάθαρα νερά. Η Μηλιά είναι οργανωμένη και, εκτός από ομπρελοξαπλώστρες, μπορείτε να απολαύσετε και θαλάσσια σπορ.

Τέλος, στο νησί υπάρχουν πολλές ακόμη παραλίες που περιμένουν να τις ανακαλύψετε!

ΦΑΓΗΤΟ

• Aγνάντι (Τ/24240-33.606) στη Γλώσσα, για εξαίρετη τοπική κουζίνα και φοβερή θέα.

• Κληματαριά (Τ/24240-22.273) στην παραλία της Χώρας, ένα εξαιρετικό μαγέρικο με πολύ καλές τιμές.

• Ακταίον (Τ/24240-22.239) στην παραλία της Χώρας, με πολύ καλή κουζίνα και με ιδιοκτήτη τον γνωστό Πρόδρομο!

• Φλοίσβος (Τ/24240-33.856) στο Λουτράκι. Το μαγαζί δεν είναι λουξ, αλλά τρως φρεσκότατο ψάρι και ψαρομεζέδες (πίνα για παράδειγμα) πάνω στη θάλασσα, με χιλιάδες κεφαλόπουλα από κάτω να «ικετεύουν» για μια κόρα ψωμί και τον μπάτη να σε δροσίζει. Επιπλέον, ο Γιάννης είναι συμπαθέστατος,

• Η Φωτεινή είναι μια εξαιρετική ψαροταβέρνα στον Αγνώντα, που σερβίρει και λουκουμάδες.

ΑΓΟΡΕΣ

Tο πιο γνωστό προϊόν της Σκοπέλου είναι τα δαμάσκηνα και το αυγάτο, το γλυκό του κουταλιού που γίνεται από αυτά. Θα το βρείτε στα ζαχαροπλαστεία της Σκοπέλου. Σας προτείνω το Αμβροσία στην παραλία της Χώρας και το Συνεταιρισμό Γυναικών στη Γλώσσα.

Εκτός από ηλιοθεραπεία, τάβλι και ψάρεμα, το νησί έχει πυκνά πευκοδάση και μονοπάτια στα οποία, απ’ ό,τι μου είπαν, μπορούν να περπατήσουν όλοι. Αν πάλι είστε οπαδοί της ηδυπαθούς κατανάλωσης αλκοόλ, σας προτείνω το Pardon και το Jazz Bar κάτω από τον Πλάτανο.

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΤΙΝΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ