ΑΡΙΘΜΟΣ 1237/2016
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Ζ’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Κατά το άρθρο 397 παρ. 1 του ΠΚ ο οφειλέτης που με πρόθεση ματαιώνει ολικά ή εν μέρει την ικανοποίηση του δανειστή του, βλάπτοντας, καταστρέφοντας ή καθιστώντας χωρίς αξία, αποκρύπτοντας ή απαλλοτριώνοντας χωρίς ισότιμο και αξιόχρεο αντάλλαγμα οποιοδήποτε περιουσιακό του στοιχείο, κατασκευάζοντας ψεύτικα χρέη ή ψεύτικες δικαιοπραξίες, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών ή χρηματική ποινή, αν η πράξη δεν υπόκειται σε βαρύτερη ποινή, σύμφωνα με άλλη διάταξη. Απαλλοτρίωση κατά την έννοια της παραγράφου 1 του ως άνω άρθρου είναι κάθε νομική διάθεση με την οποία αποχωρίζεται ο οφειλέτης τα περιουσιακά του στοιχεία, χωρίς ισότιμο και αξιόχρεο αντάλλαγμα, εφόσον με τη διάθεση αυτή αποκλείεται ή ματαιώνεται η δυνατότητα του δανειστή προς ικανοποίηση της απαιτήσεώς του. Ο αποχωρισμός αυτός και η μεταβίβαση του περιουσιακού στοιχείου επί εκποιήσεως ακινήτου, επέρχεται από την μεταγραφή της συμβάσεως (άρθρα 1033, 1192 αρ. 1, 1198 του ΑΚ), στο χρόνο της οποίας τοποθετείται και ο χρόνος τελέσεως του εγκλήματος της καταδολίευσης δανειστών, αφότου το μεταβιβασθέν καθίσταται νομικώς απρόσιτο στην αναγκαστική εκτέλεση και όχι στο χρόνο καταρτίσεως της μεταβιβαστικής συμβάσεως, με μόνη την οποία δεν αποξενώνεται ο οφειλέτης του περιουσιακού του στοιχείου, αφού ο δανειστής έχει τη δυνατότητα να ικανοποιηθεί από αυτό ολικά ή μερικά, με την επιβολή επ` αυτού αναγκαστικής εκτελέσεως, ενώ κατά την παράγραφο 3 του ίδιου άρθρου 397 του ΠΚ, η ποινική δίωξη ασκείται μόνο ύστερα από έγκληση.
Με αυτά που δέχθηκε το δικαστήριο της ουσίας, δεν διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, ενώ εσφαλμένως ερμήνευσε και εφάρμοσε τις ουσιαστικές ποινικές διατάξεις.
Ειδικότερα: Η αιτιολογία αυτή, σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν ανωτέρω, δεν είναι ειδική και εμπεριστατωμένη, αλλά ασαφής και ελλιπής, αφού για την πληρότητά της, ουδεμία αναφορά γίνεται τόσο, στο σκεπτικό, όσο και στο διατακτικό,
α) στην αξία του μεταβιβασθέντος ακινήτου, ως και στο ποσό έναντι του οποίου μεταβιβάσθηκε, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί αν το αντίτιμο ήταν ισότιμο και αξιόχρεο ή όχι, ούτε αναφέρει αν τα εναπομείναντα, μετά την εν λόγω μεταβίβαση, περιουσιακά στοιχεία της κατηγορουμένης – αναιρεσείουσας, καίτοι δέχεται ότι αυτή ήταν κυρία ικανής περιουσίας και δη πέντε διαμερισμάτων στην Θεσσαλονίκη, δεν επαρκούσαν για την ολοσχερή ή έστω μερική και μέχρι ποίου ποσού ικανοποίηση της απαιτήσεως του εγκαλούντα.
β) Επίσης, δέχθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση ως χρόνο τελέσεως της αξιοποίνου πράξεως της καταδολιεύσεως δανειστών την ημερομηνία σύνταξης του μεταβιβαστικού συμβολαίου, χωρίς να αναφέρει τον χρόνο μεταγραφής στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης της μεταβιβαστικής πράξης, αφού η συντέλεση της απαλλοτριωτικής δικαιοπραξίας ολοκληρώνεται με την μεταγραφή της εκποιητικής σύμβασης και, κατά τα εκτεθέντα στη μείζονα σκέψη, αυτός είναι και ο χρόνος τελέσεως του εγκλήματος της καταδολιεύσεως των δανειστών,
γ) δεν αναφέρει το χρόνο που έλαβε γνώση ο εγκαλών της ως άνω πράξεως, ενόψει του ότι αυτή διώκεται κατ’ έγκληση, γεγονός απαραίτητο για να κριθεί το εμπρόθεσμο ή μη της εγκλήσεως
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της αποφάσεως στο dikastis.blogspot.gr
