Παραγραφή και παύση ποινικής δίωξης ποινικών αδικημάτων που έχουν τελεσθεί μέχρι 31.3.2016

Παραγραφή και παύση ποινικής δίωξης ποινικών αδικημάτων που έχουν τελεσθεί μέχρι 31.3.2016

Εξαλείφεται το αξιόποινο και παύει η δίωξη
α) των πταισμάτων και
β) των πλημμελημάτων,
κατά των οποίων ο νόμος απειλεί ποινή φυλάκισης μέχρι δύο (2) έτη ή χρηματική ποινή ή και τις δύο ποινές, που έχουν τελεσθεί μέχρι και τις 31.3.2016

ΑΠ 1397/2016 (ποιν.): Παραγραφή ποινών που δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες διάρκειας μέχρι 6 μηνών σύμφωνα με το Ν.4411/2016. Η ποινή που επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα για κάθε πράξη δεν υπερβαίνει τους 6 μήνες και δεν έχει καταστεί αμετάκλητη. Η υπόθεση έπρεπε να τεθεί στο αρχείο. Απαράδεκτη η συζήτηση της αναίρεσης.

Το σκεπτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου

«Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 9 του Ν.4411/2016, 2 και 14 του Π.Κ. και 568 του ΚΠοινΔ προκύπτει ότι οι στερητικές της ελευθερίας ποινές διαρκείας μέχρι έξι μηνών που έχουν επιβληθεί μέχρι τη δημοσίευση του άνω νόμου (3-8-2016) εφόσον δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες και δεν έχουν μέχρι την ως άνω χρονολογία εκτιθεί παραγράφονται και δεν εκτελούνται, υπό τον όρο ότι ο καταδικασθείς δεν θα τελέσει μέσα σε δύο έτη από τη δημοσίευση του νόμου αυτού νέα από δόλο αξιόποινη πράξη, για την οποία θα καταδικασθεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών, ενώ οι μη εκτελεσθείσες κατά την παρ. 1 (του άνω άρθρου) αποφάσεις τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου Εισαγγελέα ή δημόσιου κατήγορου κατά περίπτωση. Εξαιρούνται των άνω ρυθμίσεων αποφάσεις που αφορούν παραβάσεις των άρθρων 81Α, 235, 236, 237, 242, 256, 258, 259, 358 και 390 Π.Κ. καθώς και των νόμων 927/1979 και 3304/2005.

Εξάλλου, από τις ίδιες ως άνω διατάξεις σαφώς προκύπτει ότι αυτές, σύμφωνα και με την από το άρθρο 94 παρ. 3 του Π.Κ. καθιερωθείσα αρχή της αυτοτέλειας των ποινών που έχουν συνεπιμετρηθεί στη συνολική ποινή, αναφέρονται στις επί μέρους ποινές, έστω και αν έχουν συνεπιμετρηθεί στη συνολική ποινή.

Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη με αριθμό 2650/15-12-2015 απόφασή του, το Τριμελές Πλημ/κείο Χανίων που δίκασε σε δεύτερο βαθμό κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα των παραβάσεων του άρθρου 314 παρ. 1α ΠΚ και 315 παρ.1β, 290 παρ. 1 Π.Κ. και τον καταδίκασε σε ποινή φυλακίσεως 6 μηνών για κάθε πράξη. Συνεπώς, αφού η ποινή που επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο για κάθε πράξη δεν υπερβαίνει τους έξι μήνες και δεν έχει καταστεί αμετάκλητη, ούτε προκύπτει ότι έχει εκτιθεί, δεν μπορεί να εκδικαστεί η προκειμένη αίτηση αναιρέσεως με τα σημερινά δεδομένα, γιατί η υπόθεση έπρεπε κατά νόμο να τεθεί στο αρχείο από τον αρμόδιο Εισαγγελέα, δεδομένου ότι δεν υπάγεται σε κάποια από τις εξαιρέσεις που αναφέρονται παραπάνω και πρέπει η συζήτηση αυτής να κηρυχθεί απαράδεκτη. Διαφορετική αντιμετώπιση του ζητήματος τούτου θα προσέκρουε στο άρθρο 2 παρ. 1 του ΠΚ και 470 ΚΠΔ».

Πηγή: areiospagos.gr

NOMOΣ 4411/2016 – ΦΕΚ A 142 – 03.08.2016

Άρθρο όγδοο
Παραγραφή και παύση ποινικής δίωξης

1. Εξαλείφεται το αξιόποινο και παύει η δίωξη των ακόλουθων αξιόποινων πράξεων, που έχουν τελεσθεί μέχρι και τις 31.3.2016: α) των πταισμάτων και β) των πλημμελημάτων, κατά των οποίων ο νόμος απειλεί ποινή φυλάκισης μέχρι δύο (2) έτη ή χρηματική ποινή ή και τις δύο ποινές.

2. Εάν, στην περίπτωση των πλημμελημάτων της παραγράφου 1, ο υπαίτιος υποπέσει μέσα σε δύο (2) έτη από τη δημοσίευση του νόμου σε νέα από δόλο αξιόποινη πράξη κακουργήματος ή πλημμελήματος και καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι (6) μηνών, συνεχίζεται η κατ’ αυτού παυθείσα ποινική δίωξη και δεν υπολογίζεται στο χρόνο παραγραφής του αξιόποινου της πρώτης πράξης ο διανυθείς χρόνος από την παύση της δίωξης μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για τη νέα πράξη.

3. Οι δικογραφίες που αφορούν τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις, τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα ή δημόσιου κατηγόρου. Για την τύχη των πειστηρίων αποφαίνονται με αιτιολογημένη διάταξη, επί πλημμελημάτων ο αρμόδιος εισαγγελέας και επί πταισμάτων ο αρμόδιος πταισματοδίκης.

4. Οι αστικές αξιώσεις που απορρέουν από τις πράξεις που αναφέρονται στις προηγούμενες παραγράφους, δεν θίγονται με οποιονδήποτε τρόπο. Η παραγραφή του αξιοποίνου και η παύση της δίωξης δεν κωλύει την επιβολή των κατά νόμο προβλεπόμενων διοικητικών κυρώσεων στις υποθέσεις αυτές.

5. Η κατά τα ανωτέρω παραγραφή του αξιόποινου και η παύση της ποινικής δίωξης, δεν ισχύει για τα εγκλήματα:

α) ως προς τον ποινικό κώδικα, των άρθρων 81Α, 142, 149, 154, 155, 157 παρ. 3 εδάφιο β ́, 158 παράγραφοι 1 και 2, 162, 163, 164 παρ. 1, 165 παράγραφοι 1 και 2, 166, 173 παρ. 1, 175, 177, 178, 181, 182, 192, 193 παρ. 1, 200, 201, 215, 218 παρ. 3, 220, 221 παράγραφοι 1 και 2, 222, 228 παρ. 1, 230, 234, 241, 251 παράγραφοι 1 και 2, 255, 259, 261, 286 παρ. 2, 334 παρ. 1, 337, 345 παρ. 1 περιπτώσεις β ́ και γ ́, 346 παρ. 1, 352Β, 358, 359, 360 παρ. 3, 362 για τις περιπτώσεις που τελείται δια του τύπου, 375 παρ. 1 εδάφιο α ́, 377 για τις περιπτώσεις αγοράς εμπορευμάτων με πίστωση, 389 παρ. 1, 397 παράγραφοι 1 και 2, 398 (απλή χρεοκοπία), 399 παράγραφοι 1 και 2, 403 παράγραφοι 1 και 2, 406,

β) του άρθρου 2 παρ. 11 περίπτωση β ́ του N. 2168/1993,

γ) του άρθρου 28 παρ. 1 του N. 1650/1986,

δ) του άρθρου πέμπτου του N. 2803/2000,

ε) του άρθρου 45 παρ. 1 περιπτώσεις δ ́ και θ ́ εδάφιο α ́ του N. 3691/2008,

στ) του άρθρου 6 παρ. 4 και παρ. 6 του N. 3213/2003,

ζ) του άρθρου μόνου παρ. 1 του N. 690/1945,

η) του άρθρου 28 του N. 3996/2011,

θ) του άρθρου 29 του N. 703/1977 και του άρθρου 44 του N. 3959/2011,

ι) του άρθρου 6 του N. 456/1976,

ια) του άρθρου 41ΣΤ του N. 2725/1999,

ιβ) του άρθρου 59 εδάφιο α ́ του N. 3028/2002,

ιγ) του άρθρου 13 του N. 3402/2005,

ιδ) του άρθρου 9 παράγραφοι 1 και 3 του N. 3500/2006,

ιε) του άρθρου 31 παράγραφοι 4 και 6 του N. 3904/2010,

ιστ) του άρθρου τρίτου του N. 1788/1988,

ιζ) του N. 927/1979.

NOMOΣ 4411/2016 – ΦΕΚ A 142 – 03.08.2016 

Σε ποιους νόμους αναφέρονται η παρ. 5 του όγδοου άρθρου και η παρ. 3 του ένατου άρθρου του Ν. 4411/2016

Σε ποιους νόμους αναφέρονται η παρ. 5 του όγδοου άρθρου και η παρ. 3 του ένατου άρθρου του Ν.4411/2016 περί μη ισχύος της παραγραφής, της παύσης της ποινικής δίωξης και της παραγραφής και μη εκτέλεσης των ποινών υπό όρο ;
Ηλίας Παπαδόπουλος, Ειρηνοδίκης Λαγκαδά

Η Προηγούμενη σχετική παραγραφή με τον νόμο 4198/2013

Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ (Α 215/2013)  ο νόμος 4198/2013  που επιφέρει παραγραφή, με όρους, συγκεκριμένων ποινικών αδικημάτων. Συγκεκριμένα:

Άρθρο 8
3.α. Παραγράφεται το αξιόποινο και παύει η δίωξη των ακόλουθων αξιόποινων πράξεων, που έχουν τελεσθεί μέχρι 31.8.2013:

α) των πταισμάτων και

β) των πλημμελημάτων, κατά των οποίων ο νόμος απειλεί ποινή φυλάκισης μέχρι ένα έτος ή χρηματική ποινή ή και τις δύο ποινές. Στην περίπτωση των πλημμελημάτων, εάν ο υπαίτιος υποπέσει μέσα σε ένα έτος από τη δημοσίευση του νόμου σε νέα από δόλο αξιόποινη πράξη κακουργήματος ή πλημμελήματος και καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών, συνεχίζεται η κατ’ αυτού παυθείσα ποινική δίωξη και δεν υπολογίζεται στο χρόνο παραγραφής του αξιόποινου της πρώτης πράξης ο διανυθείς χρόνος από την παύση της δίωξης μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για τη νέα πράξη.

β. Οι δικογραφίες που αφορούν τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις, τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα ή δημόσιου κατηγόρου. Για την
τύχη των πειστηρίων αποφαίνονται με αιτιολογημένη διάταξη, επί πλημμελημάτων ο αρμόδιος εισαγγελέας και επί πταισμάτων ο αρμόδιος πταισματοδίκης.

γ. Οι αστικές αξιώσεις που τυχόν απορρέουν από τις παραπάνω αξιόποινες πράξεις δεν θίγονται με οποιονδήποτε τρόπο. Η παραγραφή του αξιοποίνου και η παύση της δίωξης δεν κωλύει την επιβολή των κατά νόμο προβλεπόμενων διοικητικών κυρώσεων στις υποθέσεις αυτές.

δ. Η κατά τα ανωτέρω παραγραφή του αξιόποινου και η παύση της ποινικής δίωξης, δεν ισχύει για τις παραβάσεις:

α) του άρθρου 358 και του άρθρου 377 του Ποινικού Κώδικα για τις περιπτώσεις αγοράς εμπορευμάτων με πίστωση,

β) του ν. 690/1945,

γ) του άρθρου 28 του ν. 3996/2011,

δ) του άρθρου 29 του ν. 703/1977 και του άρθρου 44 του ν. 3959/2011,

ε) του ν. 2168/1993,

στ) της Α5/3010 από 14.8.1985 απόφασης του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Β΄ 593),

ζ) του άρθρου 6 του ν. 456/1976 και

η) του άρθρου 41 ΣΤ΄ του ν. 2725/1999.

4. α. Ποινές στερητικές της ελευθερίας διάρκειας μέχρι έξι μηνών που έχουν επιβληθεί με αποφάσεις, οι οποίες έχουν εκδοθεί μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, εφόσον οι αποφάσεις αυτές δεν έχουν καταστεί αμετάκλητες και οι επιβληθείσες ποινές δεν έχουν εκτιθεί με οποιονδήποτε τρόπο μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, παραγράφονται και δεν εκτελούνται, υπό τον όρο ότι ο καταδικασθείς δεν θα τελέσει μέσα σε δύο έτη από τη δημοσίευση του νόμου αυτού, νέα από δόλο αξιόποινη πράξη, για την οποία θα καταδικαστεί αμετάκλητα οποτεδήποτε σε ποινή στερητική της ελευθερίας ανώτερη των έξι μηνών. Σε περίπτωση νέας καταδίκης ο καταδικασθείς εκτίει αθροιστικά, μετά την έκτιση της νέας ποινής και τη μη εκτιθείσα, και δεν υπολογίζεται στο χρόνο παραγραφής της μη εκτιθείσας ποινής, ο διανυθείς χρόνος από τη δημοσίευση του νόμου αυτού μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη για τη νέα πράξη.

β. Οι μη εκτελεσθείσες κατά τα ανωτέρω αποφάσεις τίθενται στο αρχείο με πράξη του αρμόδιου εισαγγελέα ή δημόσιου κατηγόρου. Η παραγραφή των ποινών δεν κωλύει την επιβολή των κατά νόμο προβλεπόμενων διοικητικών κυρώσεων στις υποθέσεις αυτές.

γ. Εξαιρούνται των ως άνω ρυθμίσεων αποφάσεις που αφορούν παραβάσεις των άρθρων 167, 189, 235, 236, 237, 242, 256, 258, 259, 292, 309, 334 παράγραφος 3, 372, 382 και 390 του Ποινικού Κώδικα. Ομοίως εξαιρούνται αποφάσεις που αφορούν παραβάσεις:

α) του ν. 2168/1993,
β) του άρθρου 6 του ν. 456/1976,

γ) της Α5/3010 από 14.8.1985 απόφασης του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Β΄ 593) και

δ) του άρθρου 41 ΣΤ΄ του ν. 2725/1999.

5. Οι διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 4043/2012 εφαρμόζονται και στους κρατουμένους που εκτίουν ποινή στερητική της ελευθερίας και πληρούν τις τασσόμενες με αυτό προϋποθέσεις κατά το χρόνο δημοσίευσης του παρόντος νόμου. Το ίδιο ισχύει και για τους καταδίκους που αποκτούν τις προϋποθέσεις αυτές:

α) μέχρι τις 30.6.2014 και

β) μετά τη δημοσίευση του παρόντος νόμου ύστερα από άσκηση ενδίκου μέσου και εφόσον η έκτιση της ποινής τους έχει αρχίσει κατά τη δημοσίευσή του.