Πότε και πού ΔΕΝ χρειάζονται τα αντιβιοτικά. Κίνδυνος για την υγεία η λανθασμένη χρήση αντιβιοτικών
Οι Επτά Βασικές Αρχές: Πότε και πού δεν χρειάζονται τα αντιβιοτικά
1. Στο κοινό κρυολόγημα και τις ιώσεις γενικά, στις οποίες περιλαμβάνεται και η γρίπη, δηλαδή όταν υπάρχουν συμπτώματα όπως συνάχι, πονόλαιμος, πυρετός, κεφαλαλγία, μυαλγίες, οστικά άλγη, καταβολή, κακουχία.
2. Στις περιπτώσεις φαρυγγοαμυγδαλίτιδας περίπου το 90% στους ενήλικες και το 80% στα παιδιά είναι ιογενούς αιτιολογίας και δεν πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά. Για να διευκρινιστεί η ιογενής συνδρομή από τη στρεπτοκοκκική αρκεί η εκτέλεση του Strep-test από τον κλινικό ιατρό στο γραφείο του, η οποία είναι ευαίσθητη, αξιόπιστη, φθηνή και ταχεία ( 3. Στην ρινοκολπίτιδα, της οποίας τα συμπτώματα (πυώδεις ρινικές εκκρίσεις, άλγος στο πρόσωπο) διαρκούν λιγότερο από 10 ημέρες και στα περισσότερα επεισόδια ωτίτιδας στους ενήλικες.
4. Στην οξεία βρογχίτιδα (βήχας ξηρός ή παραγωγικός).
5. Στα διαρροϊκά σύνδρομα που διαρκούν λιγότερο από 3 ημέρες.
6. Σε όλες τις περιπτώσεις ασυπτωματικής βακτηριοουρίας, ακόμα και σε διαβητικούς ασθενείς, όπως επίσης και στην περίπτωση βακτηριουρίας που έχει σχέση με την παρουσία μόνιμου ουροκαθετήρα. Εξαίρεση αποτελούν οι έγκυες και οι περιπτώσεις παρεμβατικών χειρισμών και χειρουργικών επεμβάσεων στο ουροποιητικό (π.χ. κυστεοσκόπηση, προστατεκτομή), στις οποίες η ασυμπτωματική βακτηριουρία θα πρέπει να θεραπεύεται πριν την πραγματοποίηση των επεμβατικών χειρισμών, ενώ η εγκυμονούσα θα πρέπει να παρακολουθείται σε όλη τη διάρκεια σε όλη τη διάρκεια της κύησης για πιθανή ασυμπτωματική υποτροπή.
7. Σε γυναίκες με κολπίτιδα και άνδρες με ουρηθρίτιδα, όταν στις καλλιέργειες κολπικού και ουρηθρικού αναπτύσσονται κοινά μικρόβια όπως Κολοβακτηρίδιο, Κλεπσιέλλα, Εντερόκοκκος, Σταφυλόκοκκος.
Πηγή: Υπουργείο Υγείας (moh.gov.gr)
Η συχνή χρήση αντιβιοτικών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο φλεγμονώδους νόσου του εντέρου (αμερικανο-δανική επιστημονική μελέτη)
Οι άνθρωποι ιδίως άνω των 40 ετών που κάνουν συχνή χρήση αντιβιοτικών, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης φλεγμονώδους νόσου του εντέρου – νόσου Κρον και ελκώδους κολίτιδας – δείχνει μια νέα αμερικανο-δανική επιστημονική μελέτη. Ο κίνδυνος αυξάνει ανάλογα με την κατανάλωση των αντιβιοτικών και είναι μεγαλύτερος ένα έως δύο χρόνια μετά τη χρήση τους, ιδίως αν πρόκειται για αντιβιοτικά που στόχευαν σε εντερικές λοιμώξεις.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ανταμ Φάγιε του ιατρικού κέντρου Langone Health του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γαστρεντερολογίας Gut, ανέλυσαν στοιχεία για περισσότερα από 6,1 εκατομμύρια άτομα, εκ των οποίων το 91% είχαν πάρει τουλάχιστον μια σειρά αντιβιοτικών μεταξύ 2000-2018. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου 36.017 άνθρωποι διαγνώστηκαν με ελκώδη κολίτιδα και 16.681 με νόσο Crohn.
Σε σύγκριση με τη μη χρήση αντιβιοτικών, η συνταγογράφηση τους γενικά σχετιζόταν με μεγαλύτερο κίνδυνο φλεγμονώδους νόσου του εντέρου, ιδίως στις μεγαλύτερες ηλικίες. Τα άτομα 10-40 ετών είχαν 28% μεγαλύτερη πιθανότητα να διαγνωστούν με τέτοια νόσο, οι 40-60 ετών 48% μεγαλύτερη πιθανότητα και οι άνω των 60 47%. Ο κίνδυνος ήταν ελαφρώς μεγαλύτερος για νόσο Crohn από ό,τι για ελκώδη κολίτιδα: 40% στις ηλικίες 10-40 ετών, 62% στους 40-60 ετών και 51% στους άνω των 60.
Κάθε έξτρα θεραπεία με αντιβιοτικά αύξανε αντίστοιχα τον κίνδυνο κατά 11%, 15% και 14% ανά ηλικιακή ομάδα. Έτσι, όσοι κατά την προηγούμενη 20ετία είχαν πάρει αντιβιοτικά πάνω από πέντε φορές, είχαν κίνδυνο αυξημένο κατά 69% (10-40 ετών), 100% δηλαδή διπλάσιο (40-60 ετών) και 95% (άνω των 60).
Αυξάνονται οι ενδείξεις από άλλες μελέτες ότι διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες ενέχονται στην ανάπτυξη φλεγμονώδους νόσου του εντέρου. Παγκοσμίως περίπου επτά εκατομμύρια άνθρωποι έχουν τέτοια πάθηση και ο αριθμός των ασθενών προβλέπεται ότι θα αυξηθεί μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Η νέα έρευνα δείχνει ότι, μεταξύ άλλων, τα αντιβιοτικά αυξάνουν τον σχετικό κίνδυνο, κάτι που αφορά ιδίως τις φθοροκινολόνες και τις νιτροϊμιδαζόλες που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία λοιμώξεων του εντέρου. Άλλα κοινά αντιβιοτικά όπως οι πενικιλίνες αυξάνουν τον κίνδυνο σε πολύ μικρότερο βαθμό.
Η αιτία για την αύξηση του κινδύνου σχετίζεται πιθανώς με το ότι τα αντιβιοτικά μεταβάλλουν το μικροβίωμα του εντέρου. Συνεπώς, κατά τους ερευνητές, ο περιορισμός των αντιβιοτικών στα απολύτως αναγκαία όχι μόνο συμβάλλει στη μείωση της ανάπτυξης ανθεκτικών μικροβίων με αντοχή στα φάρμακα αυτά, αλλά επίσης βοηθά να μειωθεί ο κίνδυνος ανάπτυξης φλεγμονωδών παθήσεων του εντέρου, ιδίως μετά τα 40
Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στον Οδηγό του Πολίτη (odigostoupoliti.eu). Επιτρέπεται η αναδημοσίευση (όχι αυτολεξεί) του περιεχομένου του παρόντος άρθρου, μόνο με αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link)(https://www.odigostoupoliti.eu), της πηγής προέλευσης
